Dinsdagavond presenteerde Moebarak zich als stabiliserende kracht in Egypte. In zijn speech verklaarde hij dat hij zijn hele leven gevochten had voor de Egyptische natie en dat hij zou sterven op Egyptisch grondgebied. Hij waarschuwde voor chaos in de Egyptische straten. Op Tahrir werden zijn woorden weggelachen.
Maar de ware betekenins van zijn speech werd later die nacht pas echt duidelijk in Alexandria. Vreedzame anti-Moebarak-demonstranten werden daar aangevallen door een menigte zogenaamde pro-Moebarak-betogers.
Een paar uur later was het raak in Caïro. Terwijl de duizenden demonstranten wakker werden van een zware nacht op het plein gonsden er geruchten over de aanhangers van het regime die in aantocht waren. Naarmate de middag vorderde, waren bijna alle toegangswegen naar Tahrir afgesloten door gewelddadige pro-Moebarak-groepen.
De confrontaties begonnen met discussie maar groeiden al snel uit tot grootschalige rellen. Voor het eerst in een aantal dagen zag ik weer gewonden op straat. Een groter contrast met de voorgaande dagen is niet voor te stellen. De dageraad van een nieuw begin werd bruusk verstoord door een regen van stenen.
De mensen op het plein die zichzelf zo indrukwekkend georganiseerd hadden de afgelopen dagen probeerden de boel te kalmeren, maar de vlam was in de pan, en ik stond tussen de groepen toen het gebeurde.
Een dag nadat ik tot in de kleine uurtjes met demonstranten thee had gedronken op het plein rende ik nu voor mijn leven. Volgens de berichten van de staatsmedia was vandaag de dag van de echte Egyptenaren. Zij die het beste met het land voor hebben. Op de Egyptische televisiezender Mihwa was een Egyptische vrouw te zien die beweerde een deserterende anti-Moebarak-activiste te zijn, getraind door de Amerikanen en joden.
De propaganda van het regime lijkt goed gecoördineerd. Verscheidene buitenlandse journalisten zijn door pro-Moebarak-betogers belaagd en gearresteerd. De angst is weer zichtbaar in de ogen van de mensen.
De meeste mensen lijken er dan ook van overtuigd dat het regime achter het huidige geweld zit. Meer dan eens onthulden in beslag genomen identiteitskaarten van pro-Moebarak-demonstranten dat het politie in burgerkleding betrof. Bovendien bevestigden enkele werknemers van staatsbedrijven tegenover de Arabische zender Al Jazeera dat ze geen salaris zouden krijgen als ze niet zouden demonstreren. Een tactiek die het regime in het leger vaak heeft gebruikt.
Voor het helemaal uit de hand liep, kon ik me via de laatste toegangsweg die open was uit de voeten maken. Ik liet een slagveld achter waar wanhopige mensen met man en macht vochten voor hun net gewonnen vrijheid.
De komende dagen zijn cruciaal voor het verdere verloop. De roep om stabiliteit zal naar verwachting luider gaan klinken nu Moebarak de door hem voorspelde chaos de straat op heeft gestuurd. Tegelijkertijd zullen de miljoenen van dinsdag zich niet zomaar de mond laten snoeren.
Blog vanuit Cairo 